زالو درمانی از دوران مصر باستان روشی مرسوم برای درمان ناهنجاریهای سیستم عصبی، درمان مشکلات مربوط به دندان، مراقبت از پوست و عفونتها بوده است. از آنجا که بزاق زالو حاوی پپتیدها و پروتئینهای مربوط به لخته کردن خون است، امروزه در جراحی پلاستیک و دیگر جراحیهای میکروسکوپی از آنها استفاده فراوانی میشود. این ترشحات به عنوان ماده ضد انعقاد نیز شناخته میشوند. خونرسانی زالوها به زخم و جراحتها در بهبودی آنها تاثیر بسزایی دارد.
استفاده از روش زالو درمانی به دلیل توانایی آنها برای نیش عمیق و ایجاد خونریزی حتی پس از جدا شدن از محل زخم به سایر روش های درمانی ترجیح داده میشود. اندازه زالوها پس از اتمام مکیدن خون میتواند به طول ۱۲ سانتیمتر برسد. آنها دارای مکنده های قدامی و خلفی هستند که در انتهای باریک سر قرار دارد. مکنده قدامی ۳ آرواره دارد که هر کدام شامل۶۰ تا ۱۰۰ دندان برای گاز گرفتن است. مکنده خلفی برای خزیدن استفاده میشود.