اسکی روی آب

اسکی روی آب یک ورزش روی سطحی آب است که در آن فرد  با اسکی توسط یک  کابل به یک قایق  متصل و بر روی آب قرار می گیرد. اسکی باز باید دارای قدرت بدنی بالا ، استقامت عضلانی و تعادل خوبی باشد. این  ورزش نیاز به سطح کافی و صاف از آب، یک اسکی، یک قایق ، سه نفر (بسته به قوانین قایقرانی دولتی) و یک دستگاه شناور شخصی دارد. در این ورزش انواع زیادی نسبت به اسکی بازان ،آب و هوای تفریحی یا رقابتی وجود دارد. انواع اسکی روی آب عبارتند از اسکی سریع، اسکی ترتیب، اسکی سلوموم، پرشی و اسکی چرخشی. همچنان با گروه طبیعت گردی و آفرود دامونا همراه باشید تا با ورزش پر هیجان اسکی روی آب بیشتر آشنا شوید.

روش اصلی اسکی روی آب

اسکی بازان می توانند اسکی روی آب خود را از دو راه شروع کنند: آب، که بیشتر استفاده میکنند ، خشک امکان پذیر است ولی کمتر استفاده میشود. اسکی آب به طور معمول بر روی آب عمیق انجام می شود. اسکی باز میتواند روی اسکی بایستد و وارد آب شود و یا بدون اسکی در آب می پرد، اسکی در حالی که در آب قرار می گیرند به آنها شناور است، زیرا ایستادن روی اسکی هنگامی که خیس باشد آسان تر است. هنگامی که اسکی بازان بر روی اسکی قرار می گیرند، با یک طناب به  قایق  وصل می شوند تا بتوانند تعادل اسکی خود را نگه دارند. این طناب بین اسکی و اسکی باز  قرار می گیرد. در شروع اسکی باز با سرعت  حدود ۳۰ کیلومتر بر روی آب کشیده می شود. اسکی باز  همچنین می تواند “شروع خشک”  داشته باشد که با ایستادن در ساحل یا اسکله انجام می شود ؛ با این حال، این نوع ورود فقط برای حرفه ای ها توصیه می شود.

ورزشکار با عقب رفتن و حفظ پاها کمی خم می شود و اسکی در نهایت  به شکل هواپیما در می آید و اسکی باز شروع به حرکت در آب می کند. اسکی باز با استفاده از وزن خود و قرار دادن سنگینی در یک طرف به چپ و راست می رود. وزن بدن اسکی باز باید بین پا و پاشنه ها متعادل باشد.

غیر از  راننده و اسکی باز، یک شخص سوم به نام ناظر باید حضور داشته باشد. کار ناظر این است که با تماشای اسکی باز در صورت سقوط وی راننده را مطلع سازد. ناظر معمولا در یک صندلی درعقب  قایق برای دیدن اسکی باز نشسته است. اسکی بازان و ساکنان قایق با استفاده از سیگنالهای دست ارتباط برقرار می کنند.

آب

یک دریاچه خصوصی که به دست انسان ساخته شده  یا بر روی هر نوع آب مانند رودخانه، دریاچه یا اقیانوس  با آب های آرام برای اسکی مناسب هستند.  برای اسکی در یک فضای ۶۰  متری، آب باید حداقل ۱٫۵ تا ۱٫۸ متر عمق داشته باشد. فضای کافی برای اسکی بازان ایمنی آن را بالا می برد و اسکی روی آب را موفقیت آمیز و صحیح می کند. اسکی بازان و رانندگان قایق باید از خطرات  دور باشند و اجتناب کنند.

اسکی

اسکی بازان جوان معمولا از اسکی کودکان استفاده می کنند که شامل دو اسکی است که در پشت و جلوی آنها قرار دارد. این اتصالات برای نگه داشتن اسکی  به قدرت کمتری نیاز دارد. گاهی اوقات این اسکی می تواند یک دسته  داشته باشد که برای کمک به تعادل اسکی باز مورد نیز است. اسکی کودکان کوتاه است ومعمولا ۱۱۰-۱۵۰ سانتی متر  طول دارد که انداز آن بسته به اسکی باز کوچکتر میشود. اگر یک فرد به اندازه کافی قوی باشد تا بتواند اسکی  و خود را با هم نگه دارد، گزینه های مختلفی بسته به سطح مهارت و وزن آنها وجود دارد.

اسکی بازان می توانند از دو اسکی استفاده کنند پاها بر روی یک اسکی قرار میگیرند که به آن “اسکی ترکیبی”  گفته می شود و یا  هر پا بر روی یک اسکی  که به آن اسلالوم اسکی  گفته می شود. به طور کلی    هر چقدر وزن افراد سنگین تر باشد اسکی بزرگتر خواهد شد و طول آن نیز متفاوت خواهد بود. طول اسکی بر اساس نوع اسکی روی آب تغییر می کند. به عنوان مثال، در اسکی پرشی، طول اسکی بیشتر است ولی اسکی مستقل و منظم تفریحی در اسکی رقابتی و اسکی ترتیب استفاده می شود.

اقدامات ایمنی اسکی روی آب

اسکی روی آب یک ورزش پر خطر است و به همین دلیل هم باید اقدامات ایمنی در آن به درستی رعایت شوند. فضای لازم برای اسکی بزرگ ۶۰ متر و آب باید حداقل ۱٫۵ تا ۱٫۸ متر عمیق باشد. قایق باید حداقل ۳۰ تا ۱۰۰ متر از اسکله ها، مناطق شنا و ساحل دور باشد. برای اسکی بازان جلیقه های خاص طراحی شده است تا اسکی باز بتواند راحت حرکت داشته باشد.

شایع ترین آسیب های ناشی از اسکی روی آب در اطراف پا ، مانند زانو است، زیرا سقوط با سرعت بالا می تواند زاویه های نامنظم برخورد بین بدن اسکی باز و سطح آب ایجاد کند. یکی دیگر از علل شایع زخم، برخورد با اشیاء در آب و یا نزدیک آن است، مانند اسکله.

انواع اسکی روی آب

اسلالوم

اسلالوم یکی از انواع  اسکی روی آب است که با یک اسکی انجام می‌شود. در این رشته اسکی‌باز باید بتواند از خارج ۶ گوی کوچک  شناور در آب در مسیر زیگزاگی  دور بزند، و هیچ  کدام از گوی ها را جا نگذارد و خود نیز در آب نیافتد.

هر اسکی‌باز با  طناب ۱۸/۲۵ متر و کمترین سرعت مسابقه را آغاز  می کند. در راندهای بعدی سرعت افزایش پیدا می‌کند و طناب کوتاه تر می شود و چنانچه اسکی‌باز بتواند با حداکثر سرعت قایق، موفق شود گوی ها را دور بزند ، برنده محسوب می‌شود.

پرش

پرش از روی سکو جذاب‌ترین و خطرناک‌ترین رشته اسکی روی آب می‌باشد. در این نوع اسکی، اسکی‌باز پرش‌کار تلاش می کند که تا آنجایی که می‌تواند از روی سکو پرش کند. در این رشته تنها پرش از سکو و یک فرود درست ملاک خواهد بود. هراسکی‌باز ۳ بار می‌تواند از روی سکو پرش کند و بیشترین طولی که از روی سکو می‌پرد امتیاز او محسوب می‌شود و ارتفاع ملاک نخواهد بود.

در رشته پرش، سرعت قایق و ارتفاع سکوی پرش بر اساس سن افراد و مرد و زن بودن تنظیم می‌شود، یعنی برای مردان در یک رده سنی ارتفاع سکو و سرعت قایق ثابت می‌باشد و هر فردی که طول پرش بیشتری طی نماید برنده محسوب می‌شود.

چرخش

چرخش بیشترین تکنیک و حرفه را در بین سه رشته اسکی روی آب طلب می‌کند. افراد مبتدی در این رشته ابتدا با دو اسکی آغاز به کار کرده و در صورت پیشرفت با یک اسکی حرکات چرخشی خود را انجام می‌دهند. اسکی‌باز تلاش می‌کند تا با تعداد چرخش بیشتر از روی برنامه ارائه شده توسط خودش در طی دو مدت ۲۰ ثانیه‌ای امتیاز بیشتری به خود اختصاص دهد. همچنین اسکی ‌باز با قرار دادن پای خود در طناب مخصوص چرخش و یا در دست گرفتن آن سعی در به دست آوردن حداکثر امتیاز دارد.

اسکی روی آب نمایشی

این مسابقات شامل اسکی رقص ـ آهسته دو نفری ـ پرشی آزاد و هرم انسانی است. اسکی نمایشی شامل باشگاه‌های آماتوری است که معمولاً تعداد ۳۰ و یا بیشتر از آن عضو دارند. در این نوع از مسابقات عامل سن ملاک نبوده و بنابراین اعضاء باشگاه اسکی را می‌توان از رده خردسالان تا سالخوردگان طبقه‌بندی نمود. همچنین تیم ها ممکن است به صورت منطقه ای یا ملی رقابت کنند.

برای دریافت اطلاعات بیشتر در خصوص تفریحات و ورزش های آبی گوناگون مانند غواصی می توانید با گروه طبیعت گردی و آفرود دامونا در تماس باشید.