تبادل داده های هوشمند به نوآوری شهر هوشمند کمک خواهد کرد

زمانی که صحبت از نوآوری های مرتبط با شهرهای هوشمند به میان می اید، می توان به این نتیجه رسید که بیشتر موارد استفاده شده در این شرایط برای ساکنان معمولی هیجان انگیز نیست. سطل آشغال به هم وصل شده، چراغ راهنمایی یا دستگاه اندازه گیری زمان پارک ماشین حداقل در نگاه اول باعث تحسین مقامات شهری نمی شود. اما  هر چقدر این سیستم های محلی بیشتر و بیشتر مورد استفاده قرار می گیرند،  رضایت مشتری و احساس عالی نسبت به آن ها نیز بیشتر می شود حداقل تا زمانی که ساکنان زندگی قبل از این نوآوری ها را فراموش کنند. در این مقاله صحبت های پیتر کیوستو مجری راه حل های مرتبط با صنعت مسافرت و بازاریابی برای راه حل های آنالیتیکی و شرکت خدمات مشاوره ترادیتا را بیان خواهیم کرد. کیوستو بر این باور است که بیشتر تمرکزهای موجود به جای اینکه در حوزه داده ها باشد بر روی ارتباط اشیا بوده است.

ارزش داده ها در این شرایط بسیار رشد کرده است. همانطور که کیوستو در این باره می گوید: اگر شما داده ای دارید و از آن استفاده می کنید، ارزش آن اضافه می شود، به خصوص اگر خودتان آن را جمع آوری کرده باشید، با داده های موجود ادغام کرده باشید یا از آن به شیوه هدفمندی استفاده کرده باشید. او بر این باور است که شهرها می توانند از مدل پلتفرم کسب و کارها که در آن شهر، سطحی از ارتباط را در داده فعال می سازد  استفاده کنند. این گزینه با عنوان تبادل داده های هوشمند شناخته می شود که نوع جدیدی از دارایی هایی است که شهر را قادر می سازد روش جدیدی برای فراهم آوردن ارزش برای شهروندانش فراهم آورد.  استفاده از چنین فرصت هایی باعث  ایجاد مزایای اجتماعی و البته اقتصادی می شود. همچنان با وب سایت بهیدو ارائه دهنده مقالات اینترنت اشیا همراه باشید.

داده های هوشمند از شهرها، تقسیم شده هستند

کیوستو در این باره چنین می گوید: یک شهر زمانی به درستی کار خواهد کرد که همه سیستم هایش با هم کار کنند و تمامی شهروندانش از این شیوه بهره ببرند. اما زمانی که سیستم قطع می شود یا بخشی از جمعیت از هم جدا می شوند و نمی توانند این ارزش ها را به دست آورند، شهر کارایی و عملکرد خود را از دست می دهد.  شهر، سیستمی از سیستم بزرگ تر است. بله خود سیستم  به طور فیزیکی به سایر موارد متصل شده است. بنابراین  شما یک مجموعه بزرگ، سیستم های انرژی ،خانه ها، بزرگراه ها و خدمات شهری را خواهید داشت که با رضایت در کنار هم و در دنیای واقعی زندگی می کنند، اما از لحاظ دیجیتال این ها اصلا به هم وصل نیستند.  کیوستو شرکت در بازی فوتبال در استادیوم محلی را مثال می زند. او به ترافیکی که در اطراف استادیوم وجود دارد اشاره می کند و می گوید:  من تلاش می کنم با ماشین خودم جای پارک مناسبی پیدا کنم، آن را همان جا بگذارم و به محل برگزاری مسابقه بروم.  بنابراین در این شرایط، منطقی است که کاری انجام دهیم و من این فرایند را در دنیای فیزیکی انجام می دهم.  حالا اگر جنبه دیجیتالی ماجرا را در نظر بگیرید، من می توانم زمانی که اتوبوس حرکت می کند را به صورت آنلاین بررسی کنم و زمان بازگشت آن را ببینم.  اما ایده ای در مورد موقعیت ماشین در محل پاک ندارم، بنابراین ماشینم را به سمت این موقعیت می رانم. بعد از رسیدن به پارکینگ متوجه می شوم که جای پارک پر است و بازی را از دست می دهم.

این نوع از فناوری در پیشرفت و داده های به اشتراک گذاشته شده، می تواند فرصت های موجود برای نوآوری در عرصه شهر را فراهم آورد. به عنوان مثال استفاده از گوشی های هوشمند و اپلیکیشن های آن همچون Just park؛  که فضاهای پارک خودرو را در اختیار افراد قرار می دهد نه تنها شما را به سمت استادیوم هدایت می کند بلکه می تواند جایگاهتان را هم مشخص نماید. استادیوم های هوشمند نیز می توانند از طریق داده های زمان واقعی دقیق  همچون تعداد افراد حاضر و موقعیت آن ها، ابزارهایی که در موارد اضطراری یا گم شدن کودک ضروری و مفید هستند، از این موارد به نفع خود بهره ببرند.  نظارت هوشمند را می توان برای فراهم آوردن اطلاعات ایمنی همچون دستورالعمل ها و راهنمایی در مورد شرایط اضطراری مورد استفاده قرار داد و این موارد را با اطلاعات ترافیکی و آب و هوایی خارج از استادیوم ادغام و هماهنگ نمود. این موضوع بدین معنی است که طرفداران می توانند با رضایت ورزشگاه را ترک کنند و بدانند به سلامت به منزل خود می رسند.

 اتصال زیرساخت های عمومی و تجاری

با اینحال برای اینکه چنین اتفاقی رخ دهد( همچون استفاده از استادیوم های هوشمند) داده ها باید در سرتاسر شهر و زیرساخت های تجاری به هم متصل گردد. کیوستور در این باره چنین می گوید:

در موارد بسیاری ممکن است داده های ارزشمندی در اختیار داشته باشیم اما این داده ها تنها در سیلوها قرار دارند و از هم جدا شده اند. به عنوان مثال، کاربردهای ایمنی زیادی ایجاد شده است که می توان از آن ها برای ساخت محدودیت سرعت در بزرگراه ها استفاده کرد.  اگر انسدادی در بزرگراه وجود داشته باشد، نشانه محدودیت سرعت معمولا سرعت پایین تری را نشان می دهد تا به رانندگان بگوید  در مسیر انسدادی رخ داده است. با اینحال دو سیستم از داده هایی که انسداد و  موانع را در بزرگراه ها جمع آوری می کنند و سرعت را  تعیین می نمایند به صورت زنده در دو محیط متفاوت نشانه هایی را در اختیار افراد قرار می دهند. بنابراین اگر فردی سوال بپرسد که ایا نشانه محدودیت سرعت به درستی کار می کند یا خیر، ممکن است پاسخ مناسبی برایش وجود نداشته باشد، زیرا دو سیستم به صورت متفاوت با هم عمل می کنند. بنابراین برای فراهم آوردن داده ها و ارتباط آن ها با هم، شما در می یابید که داده ها در واحدهای مختلفی سنجیده شده اند یا محدودیت سرعت در جاده به گونه دیگری داده های موجود را تفسیر کرده اند. در این شرایط استفاده از داده ها و مقایسه آن ها با هم دشوار خواهد بود.

 داده های خوب داده های بازی هستند که در آن بر اساس گزارشات محلی و نیازهای موجود، تنظیمات شهر انجام شده است

مفهوم داده های باز که با مفهوم مخزن داده های مشترک یکپارچه و ادغام شده است، در شهرهای مختلفی همچون  لس آنجلس، بارسلونا و نیویورک به کار رفته است. بیشتر شهرها داده های خود را در اختیار دانشگاه ها، کسب و کارها و شهروندان قرار می دهند تا  به آن ها اجازه دهند بینش عمیق و دقیقی در مورد واقعیت شهرشان به دست آورند. هر فردی که بخواهد اپلیکیشن خود را به تنهایی و بر اساس داده های شخصی خود بسازد با شکست مواجه خواهد شد.

کیوستو معتقد است که هر شهری باید داده هایی که برای زندگی کردن در آن شهر ضروری و بنیادی است را تعیین کند. او در این باره می گوید: ممکن است پایداری و گازهای گلخانه ای بهترین روش برای توزیع ایستگاه های شارژ دستگاه های الکتریکی باشد یا مکان و زمان ساخت آن بر اساس داده های موجود مشخص گردد. رشد دستگاه های الکتریکی به این معنی است که ماشین ها و داده های شبکه برق باید به هم وصل شوند.

شما باید داده های مفید و ارزشمندی در اختیار توسعه دهندگان قرار دهید تا بتوانند کار خود را به درستی انجام دهند. شهرهای هوشمند باید زندگی افراد را به خصوص در میان شهروندان کهنسال بهتر کنند. این مشکل به همین راحتی حل نمی شود و نیاز به تلاش فراوان دارد.