اینترنت اشیا چیست ؟

از برس های مو تا مقیاس های مختلف، مشتریان و دستگاه های صنعتی دارای تراشه هایی هستند که به آن ها اجازه می دهد داده های مورد نیاز خود را جمع آوری کنند و با آن ارتباط برقرار نمایند. تسترهای هوشمند، دماسنج های رکتال متصل شده و گردن بندهای تناسب اندام برای سگ ها، تنها بخشی از آیتم های عجیبی است که به عنوان بخشی از اینترنت اشیا به وب متصل هستند.  دستگاه های به هم متصل و اشیای موجود در کارخانه ها، پتانسیل خوبی برای چهارمین انقلاب صنعتی ایجاد کرده است. متخصصان پیش بینی کرده اند بیش از نیمی از کسب وکارهای جدید  تا سال ۲۰۲۰،  از اینترنت اشیاء استفاده خواهند کرد.  در این مقاله قصد داریم به موضوع اینترنت اشیا بپردازیم و ببینیم این فناوری در اصل چیست و چه کاری انجام می دهد.

 اینترنت اشیا چیست ؟

به معنای وسیع تر، واژه اینترنت اشیا در برگیرنده هر چیزی است که به اینترنت متصل می شود اما  این واژه در حال حاضر برای تعریف و توصیف  اشیایی استفاده می شود که می توانند با هم صحبت کنند.  اینترنت اشیا از دستگاه های به هم متصل تشکیل شده است( از سنسورهای ساده گرفته تا گوشی های هوشمند و دستگاه های هوشمند پوشیدنی).  با ترکیب این دستگاه ها در سیستم های خودکار شده، می توان اطلاعات را جمع آوری کرد، آن ها را تجزیه و تحلیل نمود و یک اقدام ایجاد کرد. این داده ها به افراد کمک می کند یک وظیفه خاص را انجام دهند یا از فرایند موجود درس هایی را بگیرند. در واقعیت چنین مزایایی از آینه های هوشمند تا چراغ های هوشمند مغازه ها و فراتر از آن متغیر است.  کارولین گروسکی  رییس بخش اینترنت اشیا در Digital Catapult در این باره چنین می گوید: اینترنت اشیا در مورد شبکه ها، دستگاه ها و داده هاست. این فناوری به دستگاه ها در  ارتباط اینترنتی خصوصیِ بسته اجازه می دهد با سایر دستگاه ها تعامل و ارتباط داشته باشند. اینترنت اشیا این شبکه ها را کنار هم قرار می دهد و به دستگاه ها اجازه می دهد نه تنها در سیلوهای دربسته بلکه با انواع مختلف شبکه ها ارتباط برقرار کنند  و دنیای به هم متصلی ایجاد نمایند.

چرا دستگاه های به هم متصل به اشتراک گذاری داده ها نیاز دارند؟

بحثی که این روزها در میان افراد به گوش می خورد این است  که تنها بدین خاطر که یک دستگاه می تواند به اینترنت متصل شود نمی توان گفت که این دستگاه باید چنین کاری انجام دهد اما هر دستگاهی می تواند داده های موردنیاز برای یک هدف خاص را جمع آوری نماید و برای خریدار مفید باشد و بتواند تاثیر گسترده تری بر روی اقتصاد داشته باشد. در میان کاربردهای صنعتی، سنسورهای به کار رفته بر روی خط تولید محصولات می تواند بهره وری را افزایش و تلفات را کاهش دهد.یکی از مطالعات انجام شده تخمین زده است که ۳۵ درصد از سازندگان و کارخانه داران ایالت متحده آمریکا از داده های حاصل از سنسورهای هوشمند در تنظیمات خود استفاده می کنند. یکی از شرکت های آمریکایی به نام Concrete Sensors دستگاهی را ایجاد کرده است که می توان آن را در بتن قرار داد و داده هایی را در مورد شرایط ماده به کار رفته به دست آورد. اوان در این باره چنین می گوید: اینترنت اشیا فرصتی را در اختیار ما قرار داده است تا بتوانیم نحوه انجام کارها، صرفه جویی در زمان، هزینه و سایر موارد در فرایندها را به طور موثر بررسی کنیم.  این موضوع به شرکت ها، حکومت ها و مقامات محلی اجازه می دهد در مورد ارائه خدمات و تولید کالاها دوباره فکر کنند.گروسکی در  این باره می گوید: کیفیت و دامنه داده ها در سرتاسر اینترنت اشیا فرصتی را برای تعامل واکنشگراتر و زمینه ای تر با دستگاه ها ایجاد کرده است  و می تواند پتانسیل تغییر را برای افراد فراهم آورد. این مزایا همین جا متوقف نمی شود.

مرحله بعدی فناوری اینترنت اشیا چیست و این فناوری به کجا می رود؟

حتی افرادی که یکی از محصولات هوشمند خانگی را خریداری کرده اند( لامپ ها، سوییچ ها، سنسورهای حرکتی)، به این باور خواهند رسید که فناوری اینترنت اشیا هنوز در اغاز راه قرا دارد. محصولات همیشه به راحتی به همدیگر متصل نمی شوند و مشکلات امنیتی قابل توجهی وجود دارد که باید هدف قرار گیرد. گزارش بیان شده توسط شرکت سامسونگ نشان می دهد که همه شرکت ها  تا سال ۲۰۲۰ ،به دستگاه های متصل به هم امنی نیاز دارند. سند باز اقتصاد این شرکت می گوید یک خطر کاملا مشخص از پیشروی این فناوری از بازی تعیین شده وجود دارد.  بر اساس گفته های این شرکت، بیش از ۷٫۳ میلیارد دستگاه باید قبل از سال ۲۰۲۰ توسط سازندگانشان امن شوند. بریان سولیس در این باره چنین می گوید: ما به اینده ای نگاه می کنیم که در آن شرکت ها به کمک اینترنت اشیا، یادگیری ماشینی و هوش مصنوعی  در حوزه دیجیتال غرق خواهند شد و به سرعت  به روشی تکامل خواهند یافت که قبل از این هرگز چنین پیشرفتی را شاهد نبوده ایم.بات نت های اینترنت اشیا که به کمک شبکه ای از دستگاه های قدیمی ایجاد شده اند، سایت ها و خدمات زیادی را در سال ۲۰۱۶ آفلاین کردند. یک شرکت چینی بعدها ۴٫۳ میلیون دوربین به هم متصل نا امن را فراخوانی کرد. راحتی از کار انداختن دستگاه های اینترنت اشیا زمانی آشکار شد که به جای مقاصد بدخواهانه، بات نت ها برای ایجاد  بازی ماین کرفت مورد استفاده قرار گرفت.

پیامدهای حفظ حریم خصوصی در این مورد وجود ندارد؟

هر چیزی که به اینترنت متصل می شود می تواند توسط افراد بدخواه، هک شود. محصولات اینترنت اشیا نیز از این قاعده مستثنی نیستند. نا امن بودن سیستم های اینترنت اشیا شرکت VTech که سازنده اسباب بازی را با از دست دادن ویدئو و تصاویر کودکانی که از این دستگاه های به هم متصل استفاده می کردند مواجه کرد. مشکل نظارت نیز در این فناوری وجود دارد.  اگر هر محصولی به هم متصل شود احتمال عدم نظارت بر روی کاربران آن محصول وجود خواهد داشت. اگر یخچال های به هم متصل، مصرف غذاها را پیگیری کنند، ممکن است بتوانند افرادی را هدف قرار دهند که اصلا غذایی برای خوردن ندارند.  اگر یک ساعت هوشمند بتواند زمانی که فرد رابطه جنسی دارد را شناسایی کند، ممکن است افراد بتوانند از این داده ها بر علیه خودِ  کاربر استفاده کنند.

جیمز کلپر در سال ۲۰۱۶ بیان کرد، در آینده سرویس های هوشمند ممکن است از اینترنت اشیا برای شناسایی، نظارت، بررسی، پیگیری موقعیت افراد، هدفگیری برای استخدام یا دسترسی به شبکه و اطلاعات کاربران استفاده شود. ویکی لیکس بعدها ادعا کرد، CIA در حال توسعه حفرات امنیتی برای تلویزیون های به هم متصل سامسونگ است.

ما به استانداردهای امن تر و قابل اعتمادتری نیاز داریم

در مرکز ایجاد شبکه های قابل اعتماد و وسیع اینترنت اشیا یک موضوع مهم به چشم می خورد و آن هم استانداردهای سازگار با شرایط موجود است. اشیای به هم متصل باید بتوانند با هم صحبت کنند تا داده ها را منتقل نمایند و چیزی که ثبت می کنند را به اشتراک بگذارند. اگر همه این دستگاه ها استانداردهای مختلفی داشته باشند، با ارتباط و اشتراک گذاری داده ها دچار مشکل خواهند شد.  موسسه استانداردهای الکترونیکی و الکتریکی لیست بلندبالایی از استانداردهای توسعه یافته و کارساز برای کاربردهای مختلف را فراهم کرده است. سایت Internet Society بیان می کند، نیازهای دیگری برای استانداردسازی این فناوری در حال ظهور است. اگر استانداردسازی به درستی انجام شود، می توان دستگاه ها و اپلیکیشن های مختلفی را بدون نگرانی به هم متصل کرد. برای بررسی و مقابله با این مشکل در مقیاس شرکتی و صنعتی، مایکروسافت سیستم خود را برای دستگاه های اینترنت اشیا معرفی کرده است. این سیستم که IoT Central نام دارد،  به کسب وکارها اجازه می دهد پلتفرم مدیریت مرکزی برای تنظیم دستگاه های اینترنت اشیا را داشته باشند. مایکروسافت ادعا می کند این سیستم می تواند ایجاد شبکه های اینترنت اشیا را ساده تر کند. گروسکی  اینترنت اشیا را به عنوان یک بازار نابالغ توصیف می کند اما معتقد است سال ۲۰۱۶ نقطه شروع و تغییر این فناوری بوده است.  استانداردهای هایپرکت در حال حاضر توسط ARM، اینتل، Amey، Bae و Accenture پشتیبانی می شود و شرکت ها اخیرا بر روی فرمتی  توافق کرده اند(به عنوان مثال مجموعه ای از آدرس ها). اوان در این باره چنین می گوید: در کوتاه مدت ما می دانیم که اینترنت اشیا بر روی هر چیزی  که هزینه های زیادی برای مداخله بر روی آن وجود ندارد، تاثیر خواهد گذاشت. این فناوری بعدها برای مشکلات ساده و روزمره همچون پیدا کردن فضای پارک خودرو در مکان های شلوغ، متصل کردن سیستم های سرگرمی در منزل و استفاده از وبکم یخچال برای پیگیری نیاز به شیر و سایر مواد غذایی مورد استفاده قرار خواهد گرفت. در نهایت چیزی که باعث می شود این فناوری یک فناوری جذاب باشد این است که ما در حال حاضر  کاربردهای دقیق آن را نمی دانیم و تنها معتقدیم اینترنت اشیا پتانسیل تاثیر بر روی زندگی ما را دارد.