۷ موردی که باید به هنگام تصمیم گیری در مورد زیرساخت های اینترنت اشیا مدنظر داشته باشید

۷ موردی که باید به هنگام تصمیم گیری در مورد زیرساخت های اینترنت اشیا مدنظر داشته باشید:

متخصصان سوالات زیادی را در مورد استفاده از پروژه های اینترنت اشیا مطرح کرده اند. مفاهیمی که در این شرایط وجود دارد می تواند پیچیدگی اینترنت اشیا و اینکه اصلا چنین فناوری چه چیزی را به خوبی نشان دهد. در هر صنعتی ممکن است مفاهیم و توصیف های متعددی در مورد اینترنت اشیا وجود داشته باشد. با اینحال بعد از سال ها توسعه، سوالات و گرایش هایی در این زمینه ظهور کرده است که می تواند در بخش بزرگی از بازار به کار رود. در این مقاله قصد داریم به این موضوع و تصمیمات موردنیاز برای زیرساخت های اینترنت اشیا بپردازیم.

1. استفاده مجدد از زیرساخت های اینترنت اشیا:

اگر قصد دارید از اینترنت اشیا در حوزه کاری خود قبل از ایجاد زیرساخت های مناسب استفاده کنید یا اینکه هنوز شرکت ارائه دهنده زیرساخت ها آماده فعالیت نیست و نمی تواند کابل های فیبری و سوییچ های شبکه را در اختیار شما قرار دهد، اجازه دهید فروشندگان و ارائه دهندگان خدمات اینترنت اشیا با پیمانکار کار کنند تا بتوانند از زیرساخت های اینترنت اشیا یکسانی برای توسعه آن استفاده نمایند.

ساختمان های زیادی وجود دارد که در پایان پروژه با فیبرهای مختلف، سوییچ های دوگانه و سایر موارد اضافی مواجه شده اند. پس سعی کنید از زیرساخت های موجود استفاده کنید. این فناوری مشابهی است و در نهایت به آن ای پی ها نیاز دارد.

2. رایانش Edge همیشه لازم نیست:

بیشتر شرکت های بزرگ بدون اینکه از رایانش edge استفاده کنند هوشمندترین شرکت های موجود در جهان هستند. به عنوان مثال ساختمان Deloitte را در نظر بگیرید. داده های موجود از تمامی دستگاه های ارائه دهنده قهوه، سنسورها، درب ها، آسانسورها، توزیع برق و سایر موارد ( به طور کل ۲۸۰۰۰ سنسور در سرتاسر ۴۰۰۰۰ متر مربع زمین این شرکت وجود دارد) به طور کلی در مایکروسافت Azure پردازش می شود.  هیچ سرور واحد یا ماشین مجازی در این ساختمان برای پردازش داده های اینترنت اشیا وجود ندارد. همه این داده ها در ابر است.

3. رایانش سیال:

با اینکه در برخی از شرایط ممکن است نیازی به رایانش Edge وجود نداشته باشد اما سیال بودن در پردازش داده های شبکه اینترنت اشیا در برخی از شرایط مورد نیاز خواهد بود. برای توسعه زیرساخت های اینترنت اشیا توانایی های رایانشی متعددی در دستگاه های کوچک تر قرار می گیرد. ممکن است شما هم در حال حاضر  روتر Edge داشته باشید که قادر است  فیدهای ویدئویی را از دوربین های CCTV متعددی پردازش کند.

مایکروسافت در حال حاضر دارای یک نسخه از پشته نرم افزار Azure IoT Edge است که می تواند بر روی Raspberry Pi 3 اجرا شود که در برگیرنده سرویس هایی همچون IoT Hub، آموزش ماشین، جریان تجزیه و تحلیل، توابع و خدمات شناختی است.

معمولا پژوهش های انجام شده تلاش می کنند این هوشمندی را در دستگاه های نهایی بگنجانند. جسی دیمزا فعال حوزه اینترنت اشیا در این مورد چنین می گوید: ” اساسا دستگاه های هوشمند زیادی را مشاهده خواهید کرد که به سمت رایانش Edge می روند”

سرویس های میکرو که توسط کانتینرها و پلتفرم های هماهنگ کننده  کانتینر مانند Kubernetes فعال شده اند، این امکان را برای نرم افزار اینترنت اشیا یکسان فراهم می کنند تا در انواع مختلفی از زیرساخت های رایانشی کار کند. همین امر امکان استفاده از edge هوشمند را فراهم می سازد. همه این موضوعات بدین معنی است که آینده شبکه های اینترنت اشیا ممکن است به اندازه کافی هوشمند باشد و بتواند مکان و موقعیت منطقی در زنجیره  را در نوع خاصی از داده که باید پردازش شود انتخاب نماید. برخی از این داده ها در یک موقعیت و توسط دستگاه اینترنت اشیا پردازش می شوند و برخی در telco edge در مرکز داده ای محصور پردازش خواهند شد و برخی نیز برای پردازش به ابر ارسال می گردند.

دیمزا در این باره چنین می گوید: ما اساسا خواستار این هستیم که در هر جایی که می خواهیم رایانش رخ دهد سیال باشیم.

4. مدیریت داده های اینترنت اشیا:

سرویس های میکرو edge های هوشمند را امکان پذیر می سازد و بنابراین روند افزایش قدرت محاسبه در دستگاه های IoT بیشتر از قبل مدنظر است. با این حال چیزی که هنوز به درستی تعیین نشده است مدیریت داده های موجود است. این مکانیسمی است  که تصمیم می گیرد چه اطلاعاتی باید در edge پردازش شود، چه داده هایی باید به ابر ارسال شوند، چه داده هایی باید رها شوند و غیره.

استفن گلدبرگ، مدیر عامل شرکت HarperDB، گفت: “منطق برنامه در اینجا نادیده گرفته شده است. در این شرایط تحول و تکامل در سمت مدیریت داده ها چیزی است که بیشتر از قبل به آن نیاز داریم.”

امروزه، بسیاری از قابلیت مدیریت داده ها برای هر یک از پروژه های IoT  سفارشی سازی شده است. با اینحال چنین شرایطی به هزینه های بسیاری نیاز دارد. برخی از استانداردسازی ها در این ناحیه در کاهش هزینه های اینترنت اشیا مسیر طولانی را پیش روی خود دارند.

5. چه کسی صاحب داده هاست:

این سوال یکی از بزرگ ترین سوالاتی است که سازمان شما باید قبل از توسعه زیرساخت های اینترنت اشیا به آن پاسخ دهد. بیشتر فروشندگانی که شما با آن ها کار خواهید کرد  انتظار دارند زمانی که مشتری از این دستگاه ها استفاده می کند ارزش و اطلاعات خوبی از آن جمع اوری نمایند.

به عنوان مثال، سازنده تجهیزات تولیدی معمولا می خواهد پس از نصب سنسورها در یک کارخانه داده های عملیاتی را در خود نگه دارد. اپراتور کارخانه همچنین به این اطلاعات نیاز دارد تا بتواند  آن ها را تجزیه و تحلیل  نماید و عملیات خود را برای کاهش هزینه و / یا افزایش تولید بهینه سازی کند. این افراد ممکن است بخواهند چنین اطلاعاتی را با فروشنده به اشتراک بگذارند یا تمایلی به اینکار نداشته باشند.

دیو راوچ، معاون ارشد تولید کننده سخت افزار ذخیره سازی Western Digital، در این باره چنین می گوید: “البته ما فکر می کنیم که هر داده ای که ما از دستگاه می گیریم، اطلاعات ما است.” به طور بالقوه یک مزیت در به اشتراک گذاری داده ها با سازنده دستگاه وجود دارد “اما هیچ چیزی نباید جلوی ما را برای استفاده از این داده ها در بهینه سازی شرایط موجود بگیرد.”

JoAnnaSohovich، مدیر عامل شرکت Chamberlain Group، سازنده اپراتورهای درب های مسکونی و تجاری و سیستم های ورودی دروازه، گفت که مالکیت داده های اینترنت اشیا “یک بحث قیمت گذاری عظیم”. این موضوع بدین معنی است که مشتری ممکن است بین قابلیت های تجزیه و تحلیلی پیشرفته و انحصار داده ها یکی را انتخاب کند.  مشتری صنعتی باید تصمیم بگیرد که داشتن حق انحصاری داده ها چقدر برایش ارزشمند است و ایا می خواهد تولید کننده از داده های او برای بهینه سازی محصولات یا خدمات استفاده کند یا خیر.

همچنین باید به خاطر داشته باشیم زمانی که فروشنده یا تولید کننده بر روی قابلیت تجزیه و تحلیل و جمع اوری داده ها در محصولات خود سرمایه گذاری می کند،ارزش بالقوه داده هایی که انتظار دریافتش را دارد بخش بزرگی از این تصمیم گیری است.

6. مدیریت داده ها:

خوشبختانه چیزی که تا به اینجای کار واضح است این است که بیشتر تصمیم گیری ها و بحث های مرتبط با استراتژی زیرساخت های اینترنت اشیا در مورد جایی است که داده در آن قرار می گیرد.  مسئله اطلاعات جغرافیایی و فیزیکی موقعیت داده ها فراتر از حوزه اینترنت اشیاست به خصوص این روزها که قانون حفظ اطلاعات عمومی کاربران و  قوانین جدید مطرح است.  این قوانین می توانند مقررات موجود در مورد جایی که داده های شخصی باید ذخیره سازی نشوند را تحت تاثیر خود قرار دهند. این یک زاویه جالب برای گفتگوهای زیربنایی IoT است. کریستوس کلایاس، دانشمند اصلی تحقیقاتی در غول مخابراتی فرانسوی orange  بر این باور است  زمانی که شما در حال پردازش داده ها در منبع به جای انتقال آن به دیتاسنتر متمرکز هستید، موافقت کردن با چنین قوانینی ساده تر است.  تحت چنین قوانینی، ذخیره سازی و پردازش داده ها در ابر زمانی که مشتری بین المللی دارید و داده های او در کشور دیگری است ممکن است کار اسانی نباشد.

به همین خاطر  به لحاظ نظری، بررسی و استفاده از داده های مشتری در همان جایی که او قرار دارد راحت تر خواهد بود.

7. فروشگاه های بدون توقف :

اگر پروژه بلندپروازانه ای در مورد اینترنت اشیا در سر دارید خود را برای معامله با فروشندگان مختلف آماده کنید. IoT یک بازی اکوسیستمی است و شما باید با لایه های مختلف اکوسیستم کار کنید، چه این لایه ها خدمات ارائه دهنده ابر باشد یا سیستم های یکپارچه سازی سیستم، تامین کنندگان سخت افزار یا سازندگان نرم افزار .

فیلیپ فریمونت، در این باره چنین می گوید: “شما هرگز یک فروشگاه یکپارچه نخواهید داشت. هرگز نمی توانید با یک شریک کاری پروژه موفقی در حوزه اینترنت اشیا داشته باشید. شما همواره چندین نفر دارید که به شما کمک کرده و راهنمایی تان می کند.”