آشنایی با اصطلاحات پایه ای تجارت

دنیای پیچیده بازرگانی نیاز به آشنایی با اصطلاحات تجارت دارد. برخی از این اصطلاحات، پایه ای هستند و لازم است کسانی که در این حوزه فعالیت می کنند، حتما آنها را بدانند. برخی از این اصطلاحات، در حوزه تجارت بین الملل کاربرد دارد و گروهی دیگر فقط مورد استفاده از زبان تجاری کشور خاصی است. برای آشنایی با اصطلاحات تجارت، می توانید متن زیر را دنبال کنید.

گواهی مبدا:

یکی از اسناد تجاری که کشور صادر کننده کالا آن را صادر می کند. این سند تایید می کند که محمله از مبدا همان کشور صادر شده است. در ایران اتاق بازرگانی و وزارتخانه های صنعت و کشاورزی مرج ذیصلاح صدور گواهی مبدا هستند.

گواهی تولید:

این سند هنگامی صادر می شود که کشور و شرکت تولیدکننده اهمیت بالایی برای خریدار داشته باشند. این سند، تایید می کند که کالای طرف قرارداد توسط شرکت طرف قرارداد تولید شده است.

گواهی آنالیز:

گواهی آنالیز زمانی صادر می شود که آنالیز کالا اهمیت زیادی داشته باشد و طبق آنالیز مورد نظر خریدا تولید شود. این گواهی باید توسط سازمانی واجد صلاحیت صادر شود.

شرکت های بازرسی :

وظیفه این شرکت ها بازرسی کالا از نظر کیفیت، تعداد، وزن، آنالیز و … از طرف خریدار است. آنها نتیجه را به خریدار گزارش می کنند. علت اسفاده از شرکت های بازرسی، حضور نداشتن خریدار در مبدا است. خریدار با کمک شرکت های بازرسی از عمل کردن فروشنده به تعهداتش مطمئن می شود. شرکت های بازرسی در مبدا بارگیری کالا را طبق قرارداد کنتلر می کنند. گواهی این شرکت ها در حمل و نقل بین المللی اهمیت زیادی دارد.

سود سالیانه:

مبلغ پرداخت شده به بیمه گذاران با سود در پایان هر سال.؛ برخلاف سرمایه گذاران بازار سهام که ارزش پس اندازشان افزایش داده می‌شود  و ممکن است سقوط کند، پاداش های سالیانه باید پرداخت شود.

نشست عمومی سالیانه:

همه شرکت ها از نظر قانون باید یکبار در سال نشستی برگزار کنند تا در آن رکوردهای معاملاتی خود را برای سرمایه گذاران توضیح دهند.

ارزش گمرکی:

این اصطلاح در عرصه تجارت بسیار رایج و به معنی ارزش کالای وارد شده در گمرک هر کشور است. ارزش گمرکی شامل مواردی مثل بهای سیف ( CIF) همراه با تمامی هزینه های مربوط به واریز  و افتتاح اعتبار، حق استفاده از علامت بازرگانی، حق استفاده از نقشه و تمام هزینه های در ارتباط با کالا تا زمان ورود به اولین دفتر گمرگی است.

ارزش کالای صادراتی در گمرگ کشور:

هر کالای صادراتی، زمانی که به گمرک اظهار می شود، فارغ از ارزش آن در خارج از کشور یا قیمت درج شده در قرارداد، از سوی دولت با کمک مرجعی رسمی، قیمتگذاری می شود؛ به این ترتیب فهرستی از قیمت های صادراتی برای سازمان های مختلف این حوزه مانند بانک ها و گمرک کشور، فراهم می شود. صادرکنندگان کالا با توجه به این فهرست باید اظهارنامه صادراتی خود را نعیین کنند. هدف از این اقدام جلوگیری از سردرگمی در گمرک کشور است؛ اگر صادر کنندگان برای یک مدل یا یک نوع کالای صادراتی، قیمت‌های مختلفی اعلام کنند، گمرک کشور در زمان دریافت تعهد ارزی و مالیات ها، با مشکل روبرو می شود.

اینکو ترمز:

اینکوترمز مخفف سه واژه   International Commercial Terms  و به معنی « اصطلاحات تجارت بین الملل» است. دلیل اصلی به کار بردن آن، مشخص کردن دقیق مسئولیت‌ ها، خطرات و هزینه ها در فرآیند تجارت بین الملل است.  مهمترین علت کاربرد آن تعیین دقیق و روشن حدود مسئولیتها، ریسکها و هزینه ها در فرآیند تجارت بین الملل بین فروشنده،  این اصطلاحات در هر دوره ، توسط اتاق بازرگانی بین الملل بازنگری می شود. عبارت اینکوترمز برای اولین بار، سال ۱۹۳۶ به کاربرده شد.

مناطق آزاد تجاری:

به معنی مناطق حفاظت شده است که در کنار دریاها یا مناطقی قرار دارند که امکان حل و نقل کالا به آن به راحتی آسان است. به این مناطق امتیازات ویژه ای قرار می گیرد. سازمان UNIDO  وابسته به سازمان ملل متحد این مناطق را انگیزه ای برای تشویق صادرات صنعتی تعریف می کند.

تجارت متقابل:

در این نوع معامله که به عنوان قدیمی ترین شیوه تجارت نیز شاخته می شود، قراردادهایی بین دو دولت منعقد می شود. بانکهای مرکزی هر دو کشور نیز برای این معامله حساب های ویژه ای افتتاح می کنند تا عملیات تجاری و مالی آن انجام شود.

معاملات دو جانبه فروشنده  – خریدار، سه جانبه فروشنده – واسطه – خریدار و همکاری صنعتی روش های مختلف تجارت متقابل هستند.

اظهارنامه کالا:

اطلاعات کالا که روی برگه گمرک، نوشته می شود. در اظهارنامه گمرکی، صاحبان کالا، روش گمرکی که باید درباره کالا اجرا شود، اعلام می کنند.

اظهارنامه مبدا:

این اظهارنامه هنگام صدور کالا توسط سازنده، تولید کنند، صادر کننده و … درباره مبدا کالا و در فاکتور تجاری صادر می شود.

گواهی بیمه:

این گواهی اظهاریه امضا شده، حاکی از مبدا ساخت کالاست که در برخی کشورها باید روی فرم خاصی نوشته شود و دارای تاییدیه از سازمانی اداری و مستقل باشد.

پیش فاکتور :

نوشته ای است که فروشنده از مبدا آن را به عنوان پیشنهاد و شرایط فروش صادر می کند. این نوشته باید به تایید مرکز تهیه کالای مربوطه، پیش از سفارش کالا برسد.

مانیفست یا فهرست کل کالا:

به معنی لیست محصولات کشتی، قطار یا تعداد زیادی کامیون است که بیش از یک بارنامه دارند و دربرگیرنده همه برنامه یک محموله است. این فهرست جامع زمانی ارائه می شود که محموله تجاری به گمرک نقطه مقصد برسد.

سیاهه تجاری:

همان صورتحسابی که به دنبال آن هزینه کالاها به حساب خریدار منظور می شود. این صورتحساب باید دارای مواردی مثل:  تاریخ – نام و نشانی خریدار و فروشنده – شماره سفارش یا قرارداد – مقدار و شرح کالا – قیمت واحد – شرح هر گونه هزینه اضافی توافق شده که در قیمت واحد منظور نشده است – ارزش کل کالا – وزن کالا – تعداد بسته ها – علایم و شماره های حمل- شرایط تحویل و پرداخت باشد.

کارنه تیر:

این نوع سند، مربوط به ترانزیت بین المللی کالاهاست و در مبدا صادر می شود. با استفاده از آن کالای صادر شده، نیازی به انجام تشریفات ترانزیت در مرز ورود و خروج کشورهای بین راه تا مقصد ندارد.

صدور پروفرما یا پیش فاکتور:

صادرکنندگان کالا باید این سند را که شامل مشخصات کالا و فروشنده است، برای خریدار ارسال کنند.