روشهای پرورش حلزون در خانه و نحوه نگهداری از آن
حلزون ها موجودات شگفت انگیز و صلح آمیزی هستند. آنها همچنین میتوانند بسیار سودآور باشند، همچنان که بسیاری از مردم در دنیا به دلیل خصوصیات خاص آنها مشتاق استفاده از حلزون هستند. قبل از سرمایه گذاری در مقیاس زیاد باید پتانسیل بازارهای محلی برای عرضه فروش حلزون را بسنجید و به قوانین مربوط به پرورش و فروش حلزون آگاهی داشته باشید. در این مقاله به شرایط پرورش حلزون در خانه اشاره شده است.
روشهای پرورش حلزون در خانه و نحوه نگهداری از آن
مزرعه پرورش حلزون heliciculture نامیده میشود. امروزه پرورش حلزون جزو فعالیتهای سودآور برای سرمایه گذاران شناخته محسوب میشود. گوشت حلزون به دلیل محتوای بالای مواد مغذی مانند پروتئین، آهن، چربی پایین و آمینو اسیدهای مورد نیاز بدن به طور چشمگیری مورد توجه قرار گرفته است. انواع خاصی از حلزونها با توجه به داشتن اندازه و کیفیت مناسب گوشت برای انجام کشاورزی تجاری مناسب هستند.
همه انواع حلزون ها قابل استفاده برای مصارف انسانی نیستند، برخی از آنها میتوانند کاملا سمی باشند. از دیگر کاربردهای دیگر حلزون میتوان به استفاده از آنها در تولید لوازم بهداشتی و آرایشی اشاره کرد. خوشبختانه بیشتر حلزون های بزرگ خوراکی هستند و دارای ویژگی هایی هستند که در بازار مصرف باعث افزایش تقاضا و به دنبال افزایش قیمت آن شده است.
حلزون ها در کجاها یافت میشوند :
حلزون ها در شب فعالیت میکنند (nocturnal) و در زیستگاه های مختلفی از جنگل ها تا فضای باز، محل رویش گلها و باغها تا تپه های ماسه ای مرطوب (ساحلی) و سایر پوشش های گیاهی یافت میشوند.
حلزون ها از چه چیزهایی تغذیه میکنند :
حلزون برخلاف ظاهر آرام و کم تحرکش (بسته به نوع غذا در محیط پرورش) دارای اشتهای تمام نشدنی است. حلزون ها از میوه، سبزیجات مانند کلم، جلبک های میکروسکوپی و برگهای مرطوب مانند موز یا کاهو تغذیه میکنند. همچنین آنها عاشق کلم و بیشتر گیاهانی هستند که ما از آن ها تغذیه می‌کنیم. حلزون ها علاوه بر مواردی که ذکر شده میتوانند از هویج، انبه و سیب نیز تغذیه کنند. آنها به استفاده از گیاهان زنده (تازه) از جمله قارچ ها و برگ های تازه افتاده از درخت نیز تمایل بسیار دارند.
از دیگر منابع مهم تغذیه حلزون ها میتوان به جلبک ها، برگ های پوسیده، گل ها، پوست درختان اشاره کرد. حلزون ها به فعالی به دنبال مواد غذایی حاوی کلسیم هستند، زیرا کلسیم عنصری مهم در ساختن پوسته آنها است. حلزون ها صرفا مانند herbivores گیاهخوار نیستند، بلکه مانند موجودات همه چیز خوار (omnivores) جانورانی فرصت طلب هستند. حلزون ها به آب نیز احتیاج دارند بنابراین در زمان پرورش باید آب مورد نیاز آن ها براحتی در دسترس باشد.
تغذیه حلزون ها از طریق ساختار دندان مانند میکروسکوپی (سوهانک یا رادولا) که بر روی زبان تسمه مانند آنها قرار دارد صورت میگیرد. وظیفه رادولا خرد کردن غذا به قطعات کوچکتر است.
خصوصیات زیستی حلزون :
از ویژگی های زیستی حلزون به توانایی آن در زندگی بدون مواد غذایی به مدت ۳ سال است. همچنین پوست یا صدف به طور طبیعی ماده‌ای را ترشح می‌کند که این ماده سرشار از آنتی اکسیدان های مفید، مواد ضدالتهابی، کوآنزیم‌ها و پروتئین‌هایی است که در صورت صمه دیدن می‌تواند در کوتاه‌ترین زمان ممکن آسیب‌دیدگی حلزون را برطرف کند.
علاوه بر این، حلزون توانایی ترشح ماده‌ای در بدن خود دارد که می‌تواند علاوه بر پیشگیری از بروز التهاب از ایجاد عفونت نیز پیشگیری کند. این ویژگیحلزون باعث شده است که پزشکان و درمانگران به استفاده از حلزون علاقه‌مند شوند و برای درمان بسیاری از بیماری‌ها از آن بهره بگیرند.
ماده لزجی که حلزون هنگام عبور از خود باقی می گذارد حاوی ترکیبی از پروتئین های قدرتمند، آنتی اکسیدان ها و «هایولارونیک اسید» است. تحقیقات نشان داده است که به حفظ رطوبت پوست کمک کرده، التهاب را فرو می نشاند و موجب از بین رفتن پوست مرده میشود.
پرورش حلزون :
پرورش حلزون شامل منابع مناسب است که شامل دما و رطوبت، نوع محل نگهداری و کیفیت خاک است. از دیگر مواردی که لازم است به آن توجه شود منبع تامین مواد غذایی حاوی کلسیم است که ۹۷ درصد پوسته حلزون را تشکیل میدهد. استفاده از دستگاه های مناسب برای کنترل رطوبت مانند آبپاش برای حفظ رطوبت خاک از نکات ضروری پرورش حلزون بشمار میرود.
محل نگهداری حلزون ها باید مجهز به دستگاه های محافظت کننده در برابر آفات باشد. حلزون ها می توانند توسط مارمولک ها، پرندگان و جوندگان خورده شوند. آنها به طور شگفت انگیزی متحرک هستند، بنابراین حفظ امنیت آنها باید اولویت شما باشد.
تجهیزات مورد نیاز برای پرورش حلزون شامل فضای باز (قفس مانند) یا تونل های پلاستیکی درون فضای داخلی خانه است. وجود تجهیزات کنترل دما مانند رطوبت سازها و آبپاش ها برای حفظ دما بین ۱۶ تا ۲۴ ضروری است. سیستم زهکشی و رطوبت کافی همراه با خاک مناسب که اجزای آن شامل شن، ماسه، سنگ آهک (کلسیم)، پلی آکریل آمید و منیزیم است، برای شروع پرورش حلزون لازم است.
قفس پرورش می‌تواند از ورقه های گالوانیزه، تور سیم مانند، یا از مواد چوبی و سیمانی ساخته شده باشد. باید دسترسی به آن راحت باشد و همچنین برای حفاظت در برابر مهاجمانی مانند موش قفس باید توسط حصار پوشیده شده باشد. لوله های پلاستیکی شبکه های نیز در زمان پرورش حلزون درون قفس مورد نیاز است. استفاده از سبد برای پرورش حلزون روشی معمول برای پرورش در خانه است. محدودیت استفاده از سبد در دوام کم آن در استفاده طولانی مدت است. سبدها را با خاک هوموس یا خاک رس به عمق ۱۵ تا ۲۰ سانتیمتر پر کنید.
برگ های خشک را به منظور تولید کود گیاهی (مالچ) قرار دهید. سپس سبد را با سرپوش یا تورهای سیمی شبکه های بپوشانید و برای محافظت در برابر حشرات آن را بین دو پشه بند قرار داده و با یک قاب چوبی محکم کنید.
از جعبه نیز برای پرورش حلزون استفاده میکنند که به آن hatch box گفته میشود. ابعاد جعبه ها باید ۱۰۰ در ۱۰۰ در ۵۰ سانتیمتر با پایه های ۳۵ سانتیمتر باشد. بعد از ساختن جعبه هوموس یا خاک رس را به عمق ۲۰ تا ۲۵ سانتیمتر قرار دهید. پایه های قفس با ۳۵ سانتیمتر ارتفاع باید درون کانتینر حاوی آب و نفت سفید، روغن موتور یا ماده دیگری برای جلوگیری از حمله حشرات به درون جعبه باشد.
بیشترین مزیت جعبه ها در این است که آنها می توانند در نزدیکی خانه کشاورز قرار گیرند و به این ترتیب از نظارت و محافظت از آن اطمینان حاصل کنند. ارتفاع جعبه ها باعث راحتی کار و تسهیل تغذیه و دست زدن به حلزون می شود.
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.