اینترنت اشیا می تواند از محیط زیست محافظت کند؟

اینترنت سال‌های زیادی است که شناخته شده‌است و ما آن را به عنوان مجموعه‌ای از کامپیوترها که به یکدیگر متصل هستند و با یکدیگر تبادل اطلاعات انجام می‌دهند، می‌شناسیم. در دهه‌های گذشته  منظور از کامپیوتر، کامپیوترهای لابراتوراهای بزرگ تحقیقاتی و بعدها کامپیوترهای رومیزی بود. چندین سال است که  لپ‌تاپ‌ها و انواع گجت نیز به جمع کامپیوترهای موجود در بستر اینترنت افزوده شده‌اند.هر روز وسیله جدیدی به اینترنت متصل می‌شود. ساعت‌های هوشمند نمونه‌ای از این وسایل محسوب می‌شوند. خودروها، سیستم روشنایی خانه‌ها، یخچال‌ها، چراغ‌های راهنمایی و رانندگی، همگی به عنوان یک واحد مستقل به اینترنت افزوده می‌شوند.

اینترنت اشیا به‌طور کلی به بسیاری از وسایل محیط پیرامون‌مان گفته می‌شود که به شبکه اینترنت متصل شده و توسط اپلیکیشن‌های موجود در تلفن‌های هوشمند و تبلت قابل کنترل و مدیریت هستند . اینترنت چیزها به زبان ساده، ارتباط سنسورها و دستگاه‌ها با شبکه‌ای است که از طریق آن می‌توانند با یکدیگر و با کاربرانشان تعامل کنند. این مفهوم می‌تواند به سادگی ارتباط یک گوشی هوشمند با تلویزیون باشد یا به پیچیدگی نظارت بر زیرساخت‌های شهری و ترافیک. از ماشین لباسشویی و یخچال گرفته تا پوشاکمان. این شبکه بسیاری از دستگاه‌های اطراف ما را در برمی‌گیرد.

اینترنت اشیا تاثیرات گسترده‌ای نیز بر حفظ محیط زیست دارد. افزایش بهره وری در تولید از طریق اینترنت اشیا به صرفه جویی در مصرف انرژی کمک می‌کند و کلان دادها با کمک سیستم‌های نظارت بر آب و هوا، اطلاعات مفیدی در مورد محیط هایی که بر سلامت ما تاثیر می‌گذارند، فراهم می‌کنند. با این حال IoT  یا همان اینترنت اشیا روش‌های جالبی برای رسیدگی به جنبه‌های مختلف حفاظت از محیط‌زیست، تغییرات آب‌وهوایی، جلوگیری از جنگل‌زدایی و حفاظت از گونه‌های در حال انقراض دارد. برای مثال  دستگاه‌های متصل می‌توانند به دستگیری شکارچیان غیرقانونی و حفاظت از زنبورها و غیره کمک کنند.

اینترنت اشیا نقش مهمی در آینده شهرهای هوشمند دارد. این فناوری را می توان تقریباً در همه سناریوها و برای خدمت عمومی استفاده کرد تا شهرها را بیشتر برای محافظت از محیط زیست آماده نمود. دستگاه های حاوی سنسور به مانیتور کردن تاثیرات محیطی بر روی شهرها، جمع آوری اطلاعات درباره مجرای آب، کیفیت هوا و آشغال ها کمک می کنند. چنین دستگاه هایی می توانند به مانیتور کردن چوب ها، رودخانه ها، دریاچه ها و حتی اقیانوس ها هم کمک کنند.

بیشتر ترندهای زیست محیطی بسیار پیچیده هستند و نمی توان مفهوم آن ها را به این سادگی بیان کرد. اینترنت اشیا یکی از پارادایم های ارتباطی است که در آینده نزدیک به یک ترند محبوب تبدیل خواهد شد و زندگی روزمره انسان ها با دستگاه های جمع آوری کننده میکرو، ریسیورها برای ارتباط های دیجیتال و پروتکل های مناسب مجهز خواهد شد که به آن ها اجازه می دهد نه تنها با یکدیگر بلکه با کاربران هم ارتباط برقرار کنند و به بخش یکپارچه اینترنت و محیط زیست تبدیل شوند.

مانیتورینگ زیست محیطی اینترنت اشیا و اپلیکیشن های مربوط به آن معمولا از سنسورها برای محافظت از محیط زیست استفاده می کنند و از مانیتورینگ هوا و کیفیت آب، شرایط اتمسفری و خاک بهره می برند. حتی در این شرایط نواحی همچون  مانیتورینگ حرکت حیات وحش و زیستگاه هایشان هم در این پروژه ها گنجانده می شود.

پلتفرم های اینترنت اشیای شهری می توانند کیفیت هوا در نواحی پرجمعیت، پارک ها و سایر بخش ها را مانیتور کنند. از مانیتورینگ لحظه ای کیفیت آب در اقیانوس ها از طریق سنسورهای متصل به راهنمای شناور گرفته که اطلاعات را از طریق شبکه جی پی اس ارسال می کنند تا مانیتورینگ کالاهایی که به سرتاسر جهان حمل می شوند و شبکه های برق هوشمند که شرایطی را برای تولید منطقی بیشتر فراهم می آورند، برنامه ریزی و مصرف را می توان از طریق میکروتراشه هایی که در اشیا  گنجانده شده و با هم ارتباط برقرار می کنند مورد بررسی قرار داد.

برخی از کاربردهای اینترنت اشیا جدید نیستند: جمع آوری برچسب ها، دسترسی امنیتی کارت ها، دستگاه هایی که برای پیگیری خودروهای دزدیده شده به کار می روند و سایر موارد که برچسب روی کالاها و حیوانات را پیگیری می کنند همگی جزو کاربردهای اینترنت اشیا هستند.  سایر سیستم های مانیتورینگ و پیگیری در دنیای کسب وکارها کاربرد دیگری دارند همچون سیستم هایی که  در گوشی ها تعبیه می شود و به رانندگانی که در ترافیک مانده اند هشدار می دهد. این کاربردها حتی می توانند کارآیی را افزایش دهند. به عنوان مثال می توان وسایل برقی را از راه دور خاموش یا روشن کرد. اتمسفرهایی که از ICT قدرت گرفته اند می توانند تغییرات زیست محیطی را تا سال ۲۰۲۰ به خوبی کنترل کنند.

در برنامه شهر هوشمند هند، مدیریت پسماندها نقش مهمی ایفا می کند. در سناریوی فعلی، مدیریت پسماندها در حال شکل گیری است و دولت در تلاش است تا راه هایی برای دفع درست این پسماندها پیدا کند و جلوی آسیب رسیدن به محیط زیست را بگیرد.

راه حل ها و دستگاه های اینترنت اشیا برای مدیریت پسماندها مزایای زیادی داشته است. اول اینکه به کمک این فناوری می توان بهترین زمان برای جمع آوری زباله ها را پیدا کرد و دوم اینکه می توان مسیری که کامیون ها باید دنبال کنند را فهمید. این دو مزیت می تواند زمانی که برای مدیریت پسماندها صرف می شود را کاهش دهد. در دفع پسماندها، فناوری هایی همچون اینترنت اشیا  می تواند به مدیران شهری در کنترل مقدار زباله هایی که باید در فواصل منظم دفع شود کمک کند و مانع از جمع شدن زباله ها در نواحی شهری گردد. از باقی مانده های نهایی می توان برای مقاصد توسعه ای همچون ساخت جاده یا تولید گاز استفاده کرد.

در طی چند سال، آب گرانبها ترین کالای هند محسوب می شد. این ماده گران تر از نفت و طلا است. در هند بیش از ۷۰ درصد جمعیت در کشاورزی مشغول به کار هستند و به همین خاطر در شرایطی که آب کم است مدیریت آن می تواند بسیار ضروری باشد. مدیریت آب و کشاورزی دقیق باید در کنار هم قرار گیرد. توسعه سنسورها و فعال کننده ها به کشاورزان اجازه می دهد نسبت به کارهایی که انجام می دهند هوشیارتر باشند و به آن ها اجازه می دهد مصرف آب را بهینه کنند و با دسترسی به معیارهایی همچون دما، فشار آب و کیفیت، هدر رفت آب را به حداقل برسانند.

سیستم های مدیریت آب مبتنی بر اینترنت اشیا می تواند در سطح مشتری به کار رود. در این شرایط سنسورهای هوشمند آب در خانه ها و آپارتمان ها نصب می شود. این دستگاه ها با دستگاه های تجزیه و تحلیل داده ها ترکیب می شود و به افراد کمک می کند مقدار آب مصرفی را کنترل کنند و در هزینه های خود صرفه جویی نمایند.

 

جنگل زدایی مسئله دیگری است که نه تنها هند بلکه کل دنیا را تحت تأثیر خود قرار می دهد. در چنین شرایطی فناوری هواپیماهای بدون سرنشین برای پیشگیری و مبارزه با آتش سوزی جنگل ها استفاده می شود. حالا این ها بخشی از پروژه ای هستند که توسط BioCarbon Engineering آغاز شده است و تلاش دارد ۱ میلیارد درخت را دوباره به دنیا بازگرداند.

به خاطر فعالیت های انسان ها و بلایای طبیعی سالانه ۶٫۵ میلیارد درخت نابود می شود. اینترنت اشیا فناوری سازگار با محیط زیست است و نه تنها محیط زیست بلکه انسان نیز می تواند از آن نفع ببرد.

استفاده از داده‌های بلادرنگ برای جلوگیری از جنگل زدایی:

۱۵ درصد از کل کربنی که در جهان منتشر شده به سبب جنگل زدایی می‌باشد. برخی شرکت‌ها که روی ارائه خدمات مبتنی بر اینترنت اشیاه فعلیت می‌کنند، برای جلوگیری از جنگل‌زدایی از طریق متوقف کردن فعالیت‌هایی مثل ورود غیر قانونی در مسیرهای مشخصی، تمرکز دارند.

آن‌ها از سنسورهای متصل به درختان استفاده می‌کنند که این امکان را به تیم آن‌ها می‌دهند تا بر تشخیص ورود و خروج غیرقانونی در فاصله‌ای طولانی نظارت کنند.

سنسورها همچنین به صداهای مشخص مرتبط با ورود غیرقانونی مانند صدای اره یا وسایل نقلیه‌ بزرگ در نواحی غیر مجاز گوش می‌دهند؛ درنتیجه می‌توان به سرعت فعالیت‌های غیر قانونی را تشخیص داد و متوقف کرد.

این سنسورها هنگامی که توسط تعدادی از سازمان‌های شریک استفاده می‌شوند، حجم زیادی از داده‌هایی را که می‌توان به اشتراک گذاشت و برای افزایش حفاظت از جنگل‌های بارانی در مناطق خاص مورد استفاده قرار داد، جمع‌آوری می‌کنند.

اینترنت زنبورها :

یکی دیگر از راه‌هایی که اینترنت اشیا از آن برای برای حفظ اکوسیستم‌ها استفاده می‌کند، ردیابی جمعیت‌های زنبور عسل و نظارت بر وضعیت کندوی آن‌هاست. زنبورها برای حفظ تنوع زیستی در اکوسیستم‌ها بسیار مهم هستند و کاهش تعداد اخیر آن‌ها تأثیراتی جدی بر زراعت و کشاورزی داشته است.

یکی از شرکت‌های فعال در این زمینه به کمک اینترنت اشیا راه‌حل جالبی برای رفع این مشکل ارائه می‌دهد. آنها دریافته‌اند که با قرار دادن سنسورهایی که با باتری کار می‌کنند داخل کندوی زنبورها، می‌توان با کمک تکنولوژی بر شرایط داخل آن نظارت کرده و سلامت کلنی را ردیابی کرد.

در وب‌سایت آن‌ها به این موضوع اشاره شده است که « وقتی ملکه سالم است، کارگران درجه حرارت درون کندو را ثابت نگه می‌دارند. کاهش یافتن دمای کندو نشانه این است که کارگران در در حال جانشینی ملکه هستند. سنسورها در کندو داده‌های مربوط به دما را جمع‌آوری کرده و آن‌ها را به وسیله شبکه‌های سلولی به ابر ارسال می‌کنند تا این داده‌ها با استفاده از یک الگوریتم و  بر اساس الگوهای دما تجزیه و تحلیل شوند. اگر مشکلی وجود داشته باشد، سیستم به طور خودکار به زنبورداری هشدار می‌دهد.»

در استرالیا، تحقیقاتی  با هدف بهبود گرده افشانی زنبور عسل و بهره‌وری در مزارع انجام گرفته‌است. برای به دست آوردن این بینش، آن‌ها هزاران زنبور را با سنسورهای کوچک مجهز کردند. سنسورهای شناسایی فرکانس رادیویی مشابه یک برچسب الکترونیکی وسیله نقلیه عمل می‌کنند، یعنی زمان عبور حشرات از یک نقطه بازرسی را ضبط می‌کنند.

این داده‌ها به کشاورزان و محققان این امکان را می‌دهد تا مسائلی را که بر رفتار زنبور عسل تأثیر می‌گذارد شناسایی کرده، و بتوانند زودتر از گذشته با این مسائل مبارزه کرده و مانع از کاهش گرده‌افشانی محصولات خود شوند.

استفاده از سنسورها و دوربین‌های متصل برای متوقف کردن شکار غیرقانونی:

یکی از شرکت‌های فعال در حوزه اینترنت اشیا از تکنولوژی مشابهی که پیش‌تر به آن اشاره شد استفاده می‌کند تا صداهای مرتبط با شکار غیر قانونی را بیابد. گوش دادن به صدای تله‌ها، اسلحه‌ها وسایل نقلیه و هرگونه حرکتی کلید حفاظت از حیات وحش است. در مناطق وسیع و طبیعی که نظارت کردن  امری دشوار است، سازمان‌های حفاظت از حیات وحش دوربین‌های حسگر حرکتی نصب کرده‌اند. این دوربین‌ها گونه‌های نادر و همچنین شکار و صید غیرقانونی را با موفقیت شناسایی کرده‌اند.

یک پروژه به نام دستگاه هوشمند ضدشکار بلادرنگ، کرگدن‌ها را در آفریقا به سه دستگاه متصل مجهز می‌کند: یک دوربین، یک دستگاه ناظر بر ضربان قلب و ردیاب GPS. ترکیب این دستگاه‌ها به این معنی است که وقتی که حیوان در معرض خطر قرار می‌گیرد، به محافظت‌کنندگان حیات وحش هشدار داده می‌شود. درنتیجه آن‌ها می‌توانند حرکات را ردیابی کرده و به شکارچیان دسترسی پیدا کنند.

تمام این تدابیر در جلوگیری از شکار غیرقانونی به نگهبانان کمک کرده و باعث می‌شود موجودات کم‌نظیر که برای تنوع زیستی و تثبیت اکوسیستم‌های طبیعی حیاتی هستند، حفظ شوند.

ممکن است مزایای برنامه‌های کاربردی اینترنت اشیاء که به جلوگیری از شکار غیرقانونی، جنگل‌زدایی و از دست رفتن تنوع زیستی کمک می‌کنند، کم‌تر از مزایای بهره‌وری انرژی شناخته شده باشند، اما می‌توان گفت که اینترنت اشیا به شیوه‌های مختلفی از جمله حفظ گونه‌های در حال انقراض به محیط‌ زیست کمک خواهد کرد؛ از انرژی گرفته تا حیات وحش و فراتر از آن.