هنر مینا کاری همچون دیگر صنایع دستی ایران اولین مرتبه در شهر هنر دوست اصفهان پا به عرصه تولید نهاده است. رنگ مورد استفاده در مینا کاری انحصاری بوده و تنها برای کشیدن این هنر آتش و خاک استفاده می شود. فرآیند تولید میناکاری از جمله فرآیند های بسیار پیچیده و اشتغال زا به شمار می رود. نقش ها و طرح های میناکاری با نام اسلیمی و ختایی و به صورت انواع گل ها بر روی ظروف کشیده می شوند. میناکاری روی سفال، میناکاری روی مس،میناکاری روی طلا و میناکاری روی شیشه نیز انجام می شود.

میناکاری چیست؟

هنر مینا کاری همچون دیگر صنایع دستی ایران اولین مرتبه در شهر هنر دوست اصفهان پا به عرصه تولید نهاده است. رنگ مورد استفاده در مینا کاری انحصاری بوده و تنها برای کشیدن این هنر آتش و خاک استفاده می شود. فرآیند تولید میناکاری از جمله فرآیند های بسیار پیچیده و اشتغال زا به شمار می رود. نقش ها و طرح های میناکاری با نام اسلیمی و ختایی و به صورت انواع گل ها بر روی ظروف کشیده می شوند. میناکاری روی سفال، میناکاری روی مس،میناکاری روی طلا و میناکاری روی شیشه نیز انجام می شود.

در حال حاضر شهر اصفهان به عنوان بزرگترین منبع طراحی و تولید میناکاری به شمار می رود و مینا کاری اصفهان بسیار معروف می باشد. آموزش میناکاری در اصفهان نیز توسط اساتید بزرگ و هنرمندی به صورت تخصصی و گسترده نیز انجام می گردد.بشقاب میناکاری سفال یکی از محصولات پر طرفدار این هنر می باشد.
میناکاری همراه با پخته شدن و حرارت دیدن رنگ ها یک مدل از صنایع دستی ماندگار و با اصالت ۵۰۰۰ ساله شناخته شده است.
مینا کاری از پوشش های مختلفی همچون لعاب کاری شفاف،مس گری و تزئین مس بر روی متریال مس کشیده می شود. در حال حاضر از رنگ مینا کاری بر روی کاشی و سفال وکاربرد های بسیار زیادی در صنایع دستی استفاده می شود. حرارت دادن به میناکاری نقاشی شده در درجه حرارت ۷۰۰ درجه باعث می شود استقامت میناکاری بسیار بالا برود. هنر مینا کاری به از قدمت تاریخی دوران هخامنشی به جای مانده و حکایت از آن دارد که در آن دوران بر روی آلیاژهایی همچون طلا، نقره و سنگ های تزئینی بسیار مورد استفاده بوده است.
در همان دوران به اروپا نیز وارد شد و در کلیسا سازی به عنوان اساسی ترین رنگ کلیسا ها مورد استفاده قرار گرفت. برش ورق های مس و کشیدن نقاشی پرداز بر روی آن و ترکیب با هنر معرق چوبی، یک مدل ترکیب از صنایع دستی به شمار می رود.

تلفیق شدن این دو هنر با یکدیگر و در غالب یک قاب دیوار کوب می تواند راه تازه ای در طراحی و تولید میناکاری،جایگاه با ارزشی پیدا نماید.
از جمله کشورهای دوست دار صنایع دستی میناکاری کشورهای عراق، مصر، بهرین، امارات را می توان نام برد.
در حال حاضر هنر مینا کاری بر روی انواع گردنبندها، انگشترها، ظروف ها، طلا، نقره و تابلو های بزرگ و کوچک به کار می رود.
از جمله هنرهای صنایع دستی اصفهان با نام آئینه دوزی میتوان نام برد.
یکی از رودوزی های سنتی و زیبای ایران «آئینه دوزی» نام دارد. دوختن آئینه های کوچک مدور و پولک، بر روی لباس های محلی و آویزهای دیواری با نخ های ابریشمی را آئینه دوزی می نامند. گاه به همراه انواع دیگر رو دوز ها نیز ستفاده می شود. آئینه های مورد مصرف به صورت آماده و دارای قاب کوچک مسی است. ولی در گذشته با دوخت دندان موش به پارچه، متصل نموده اند و در بیشتر لباس های محلی مورد مصرف بوده است.
قدیمی ترین نمونه های مینا کاری مربوط به قرن ۱۳ و ۱۴ هجری است.

آلاچیق یکی دیگر از صنایع دستی اصفهان با سنتی دیرینه می باشد. آلاچیق به طور معمول دارای چهار قسمت است. که در اسامی محلی به نام های مختلفی خوانده می شود و معمولاً هم گام با هنر مینا کاری از چهار قسمت اصلی تشکیل می شود قسمت مهمان و بزرگان، نشیمن داخلی، آشپزخانه، قسمت دام که به وسیله پرده ای از یکدیگر قابل تفکیک می باشد. در بعضی عشایر معمول شده از هنرهایی همچون نقاشی میناکاری در ظروف بشقاب ها و گلدان نوعی اشتغال زایی ایجاد گردد، که در این بین قسمت های هر کدام دارای یک چادر جداگانه است.
میناکاری ترکمن و آلاچیق های ترکمنی از معروف ترین هنر صنایع دستی (هدایای تبلیغاتی) به شمار می رود.
مرسوم شدن کشیدن نقش های اسلیمی و ختایی بر روی زیر ساخت میناکاری در بین ترکمن ها و عشایر به رونق کسب و کارها برکت دو چندان بخشیده است. ترکمن ها برای ساختن آلاچیق ها از نمد نیز استفاده می نمایند.