غواصی اسکوبا چیست؟

در غواصی اسکوبا که یک نوع از غواصی زیر آب است، غواص از یک وسیله تنفسی در زیر آب استفاده می کند  که به شکل (ذوزنقه ای) است. این منبع که معمولا از  هوای فشرده پر شده، به غواصان آزادی عمل برای استقلال حرکت و آزادی بیشتری نسبت به  غواصان بدون این منبع را  می دهد و میتوانند مدت زمان  طولانی تری را زیر آب بمانند . هوا از طریق یک تنظیم کننده به غواص داده می شود. آنها از سیلندر اضافی کوچکتری که در هنگام کاهش فشار گاز یا در مواقع اضطراری برای تنفس استفاده می کنند. غواصی اسکوبا ممکن است به صورت تفریحی یا حرفه ای در تعدادی از برنامه های کاربردی، از جمله کارهای علمی، نظامی و امنیت عمومی انجام شود.

غواص اسکوبا عمدتا با استفاده از باله های متصل به پاها در زیر آب حرکت می کند. و از یک نیروی محرکه خارجی مثل  یک قایق روی سطح آب استفاده می کند. غواص تجهیزات دیگر مثل ماسک برای دید بهتر  زیر آب ، برای بهتر شناور بودن و وسایل  مربوط به شرایط خاص غواصی را با خود حمل میکند. برخی از غواصان اسکوبا هنگام شنا کردن روی سطح آب، از لوله تنفسی  استفاده می کنند. غواصان توسط استادان مجرب وابسته به سازمان های معتبر غواصی روش ها و مهارت هایی برای بالا بردن دانش غواصی برای کمک به خود در شرایط اضطراری آموزش میبینند تا بتوانند از تجهیزات و برخورد با خطرات کلی محیط زیست زیر آب آشنا شوند . از ملزومات بیشتر سازمان های آموزشی داشتن پایین ترین سطح آمادگی جسمانی و سلامت است اما  در بعضی برنامه های کاربردی بالا ترین سطح آمادگی جسمانی می تواند اختصاص پیدا کند.

تاریخچه غواصی اسکوبا

تاریخچه غواصی با تاریخچه تجهیزات اسکوبا به هم نزدیک است. با گذشت قرن بیستم، دو معمار برجسته برای  ساخت دستگاه تنفسی زیر آب پیشگام شدند. مدار باز این امکان را فراهم می کند ، گازی که توسط غواص بیرون داده می شود مستقیما به طرف آب خارج شود ، دستگاه تنفس مدار بسته مانع آمیخته شدن دی اکسید کربن غواص با  اکسیژن استفاده نشده می شود  و این روال ادامه دارد. تا اواسط قرن بیستم، سیلندرهای فشار بالا برای غواصی اسکوبا ساخته شد.

مدار باز

این اولین سیستم هایی بود که برای  غواصان تفریحی محبوب شد. آنها امن تر،ارزان تر و کارآمد تر  از سیستم های اولیه بود و به غواصان اجازه غواصی به عمق بیشتر را می داد.

یک گام مهم برای توسعه فناوری نابهنگام مدار باز، اختراع تنظیم کننده آن در سال ۱۸۶۴ بود. ، مهندسان فرانسوی اوگوست دنایرووز و بنوئیت روکویلرول پس از تطبیق تنظیم کننده فشار و توسعه آن برای استفاده زیر آب طراحی و لباس غواصی را ثبت کردند. این اولین لباس غواصی بود که هوا را به غواص بر اساس نیاز، تنظیم جریان هوا از مخزن را  می داد.

اولین سیستم مدار باز در سال ۱۹۲۵ توسط ایو لو پرایر در فرانسه با الهام از دستگاه ساده موریس فرنز طراحی شد. دستگاه غواصی او در سال ۱۹۲۶ در استخر شنا تورلز در پاریس نشان داده شد. این دستگاه  شامل یک سیلندر هوای فشرده در پشت غواص بود که به یک تنظیم کننده فشار متصل شده  و به صورت دستی توسط غواص تنظیم می شد . که با دو درجه، یکی برای فشار مخزن و یک برای فشار خروجی هوا  که به طور مداوم به دهانه یک لوله کوتاه که به یک شیر نصب شده ، طبق طراحی فرنز هوا را به غواص انتقال می داد با این حال  نبود یک تنظیم کننده و پایین بودن استقامت دستگاه، کاربرد عملی آن را محدود کرد .

فرنز قبلا این دستگاه و عینک غواصی را اختراع کرده بود و فقط یک رگولاتور برای کنترل  دستی و یک سیلندر هوای فشرده به آن اضافه کرد. این عینک ها  به غواص اجازه رفتن به  عمق بیش از ده متر را نمی داد . بنابراین در سال ۱۹۳۳ پرایر  ، تمام تجهیزات فرنز (عینک ایمنی، لنز و دریچه) با یک ماسک که کل صورت را می پوشاند جایگزین کرد که این ماسک صورت به طور مستقیم جریان هوا  را به طور ثابت از  طریق سیلندر به غواص می داد

غواصی فنی

غواصی فنی غواصی تفریحی است که در  محدودیت های تفریحی استفاده میشود . این ممکن است  نسب به غواص معمولی با خطرات بیش تری  همراه باشد ، که باعث آسیب جدی یا مرگ او شود. این خطرات ممکن است  به دلیل نداشتن  مهارت ها، دانش و تجربه مناسب و استفاده نکردن  از تجهیزات و روش های مناسب به وجود آید .

sidemount

یک نوع از تجهیزات غواصی اسکوبا که دارای تجهزاتی است که به جای اینکه در پشت غواص نصب شود در کنار غواص، زیر شانه ها تا امتداد لگن های او نصب شده است. این  تجهیزات  برای غواصی در غار به کار می رود ، زیرا نفوذ به  بخش های تنگ غار ، امکان دسترسی آسان به گاز اضافی و در مواقع لزوم قطع آسان مخزن را فراهم می کند  و در صورت لزوم می توان مخزن ها را به راحتی برداشت. این مزایا برای عملیات در فضاهای محدود شده بکار می رود .سیدومنت در غواصی فنی استفاده می شود

محدوده عمق غواصی

محدوده عمق قابل استفاده برای غواصی بستگی به برنامه و آموزش دارد. سازمان های بزرگ صدور گواهینامه بین المللی۴۰ متر را برای محدود کردن غواصی تفریحی در نظر می گیرند. اما برخی کشورها محدودیت های بیشتر برای غواصانی جوان و آموزش دیده برای غواصی در حداکثر عمق ۵۰ متر در نظر گرفته اند توصیه می شود. غواصی فنی این محدودیت های عمقی را از طریق تغییر روش در  آموزش، تجهیزات و ترکیب گاز مورد استفاده گسترش می دهد. حداکثر عمق در نظر گرفته ایمن بحث برانگیز است و در میان آژانس ها و مربیان متفاوت است، اما برنامه هایی وجود دارد که غواصان را برای غواصی در  ۱۰۰ متر آموزش می دهد.

برای شرکت در دوره های آموزش غواصی با گروه طبیعت گردی و آفرود دامونا تماس بگیرید.